Leczenie protetyczne polega na odbudowie ciągłości łuków zębowych. Aby układ stomatologiczny funkcjonował prawidłowo, uzębienie powinno być kompletne. Utrata jednego zęba powoduje nieodwracalne zmiany w położeniu sąsiednich zębów. Zęby które nie posiadają antagonistów (zębów przeciwstawnych), dążąc do kontaktu z nieistniejącym antagonistą, wysuwają się z zębodołu. Ten proces nazywa się biernym wyrzynaniem zęba. Z kolei zęby sąsiadujące z luką, nie znajdując oparcia, będą się w jej stronę przechylały. Proces zmiany położenia zębów sąsiednich zachodzi wolniej lub szybciej. Zależy to między innymi od wieku pacjenta, im młodszy pacjent, tym zmiany będą zachodziły gwałtowniej. Proces ten zależy także od stanu przyzębia czyli struktur utrzymujących ząb w zębodole. U pacjentów z chorobą przyzębia, gdy niewydolne są kości i ozębna, ten proces będzie zachodził błyskawicznie.
Leczenie protetyczne jest niezbędne już w przypadku utraty korony zęba, kiedy korzeń pozostaje nienaruszony. Jeżeli na skutek urazu lub próchnicy doszło do utraty części koronowej zęba, a w kości istnieje niezniszczony, wyleczony kanałowo korzeń, to należny go wykorzystać. Korzeń pełni funkcje filara dla przyszłej korony. Po specjalnej preparacji, lekarz cementuje wkład koronowo - korzeniowy. Wkład jest zakotwiczony w korzeniu i jednocześnie odbudowuje cześć koronowa zęba. Jest ona jednak nieestetyczna, stanowi jedynie podparcie dla właściwej, estetycznej odbudowy jaką jest korona. Wkłady wykonuje się bezpośrednio w gabinecie (wkłady z włókien szklanych) lub w laboratorium protetycznym (wkłady metalowe: nikolwo-tytanowe, bezniklowe dla alergików oraz bezpieczne dla alergików i bardzo estetyczne wkłady zloto-palladowe ). Korona protetyczna przypomina czapeczkę, która ma kształt i kolor zęba.
Pacjent zgłosił się do gabinetu celem rekonstrukcji znacznie startych zębów przednich górnych. Z powodu utraty i braku protetycznego uzupełnienia zębów bocznych, siekacze i kły szczeki uległy znacznej destrukcji. Leczenie rozpoczęto od wykonania szyny akrylowej, w celu zmiany pozycji głów żuchwy w stawach skroniowo-żuchwowych i przyzwyczajenia pacjenta do nowej, wyższej płaszczyzny zgryzu. Następnie wybielono zęby dolne i wykonano leczenie endodontyczne startych zębów górnych. Na zdjęciach widoczna preparacja zębów pod wkłady koronowo-korzeniowe, zacementowane wkłady oraz korony metalowo-porcelanowe osadzone na wkładach. Pacjent otrzymał również protezę szkieletowa górna, tymczasowo uzupełniającą brakujące zęby boczne. Obecnie u pacjenta wykonano mosty w odcinkach bocznych.
Powyżej: Pacjent zgłosił się do gabinetu celem rekonstrukcji startych koron zębów przednich górnych i dolnych oraz
uzupełnienia zębów brakujących. Na zdjęciach stan zębów przed i po leczeniu z zastosowaniem koron i mostów
metalowo-porcelanowych.
Pacjentka zgłosiła się do gabinetu z powodu przebarwienia martwego zęba 21 oraz brodawczka wyrastającego z
brodawki miedzy siekaczami centralnymi. Ze względu na brak poprawy estetyki zęba po wcześniejszym wybielaniu
wewnątrzkoronowym, zdecydowano się na rekonstrukcję zęba z zastosowaniem wkładu z włókien szklanych oraz
wykonanie korony pełnoceramicznej. Przed zacementowaniem korony wykonano zabieg chirurgiczny w trakcie którego
usunięto brodawczaka.
Korony cementuje się na stałe na wkład lub odpowiednio wypreparowany ząb filarowy. Wyróżniamy korony metalowo-porcelanowe oraz pełnoceramiczne (bezmetalowe). Do wykonania koron można zastosować również stopy złota, które stanowią podbudowę metalową korony. Złoto dzięki swoim właściwościom pozwala na wykonanie precyzyjnych prac, polepsza estetykę korony, a dodatkowo działa bakteriobójczo. Taki szkielet metalowy korony zostaje pokryty porcelaną, przez co jest zupełnie niewidoczny. Korony pełnoceramiczne oraz korony na stopach ze złota są uzupełnieniami wysoce estetycznymi. Dlatego zaleca się ich zastosowanie zwłaszcza w odcinku przednim. Rozwiązania te są nie do odróżnienia od pozostałych zębów pacjenta, a poza tym są trwałe i zdrowe dla dziąseł. Na gładkiej powierzchni korony, która szczelnie przylega do zęba, bakterie maja znacznie mniejszą przyczepność i możliwość osiedlania się. Ząb filarowy po oszlifowaniu zabezpieczamy koroną tymczasową wykonaną z materiału kompozytowego.
Powyżej: Pacjent zgłosił się do gabinetu w celu uzupełnienia brakującego zęba 25. Po wykonaniu znieczulenia miejscowego wykonano zabieg wszczepienia implantu AlfaBio.
Jeżeli jednak korzenia nie uda się utrzymać w jamie ustnej i trzeba go usunąć, do wyboru pacjent ma dwie opcje odbudowy brakującego zęba. Pierwsza to implant. Postępowanie w implantacji jest dwuetapowe. Gdy miejsce po usunięciu zęba wygoi się (3-4miesiace), lekarz tworzy dla implantu łoże w kości i wprowadza wszczep (implant), a następnie zaszywa dziąsło. Przez okres 4-6 miesięcy implant zespala się z kością. Kolejnym etapem jest operacyjne odsłonięcie implantu. W trakcie tego krótkiego zabiegu zakłada się na implant śrubę gojącą na okres około 3 tygodni. Dzięki niej następuje wymodelowanie dziąsła wokół implantu. Po tym czasie wykonuje się koronę protetyczna. Nie u każdego pacjenta można wszczepić implant. Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do zabiegu implantologicznego są ostre choroby ogólne, choroby psychiczne, alkoholizm i narkomania. Przeciwwskazaniem względnym jest między innymi brak wystarczającej ilości kości (lub zła jakość kości), wówczas wymagany jest dodatkowy zabieg tzw. sterowana regeneracja kości. Tańszą i szybszą metodą uzupełnienia brakującego zęba jest wykonanie mostu. Most to jakby połączone ze sobą korony zębów. Aby wykonać most, należny oszlifować sąsiadujące z luką zęby, które stają się tym samym filarami mostu. Uzupełnienie takie cementuje się na stałe. Mostami odbudowuje się również braki kilku zębów. Zależy to od ilości i jakości pozostałego w jamie ustnej uzębienia. Korony i mosty wykonywane czy to na naturalnych zębach pacjenta czy też na implantach, należą do tak zwanych uzupełnień stałych. Pacjent nie wyjmuje ich z jamy ustnej. Zajmują w jamie ustnej tyle miejsca ile zęby własne. Adaptacja do tych uzupełnień jest stosunkowo prosta. Pacjenci traktują je jak zęby własne. Są to rozwiązania optymalne.
U pacjentki przez wiele lat użytkującej protezę ruchomą uzupełniającą brakujące zęby przednie, wykonano rekonstrukcje
tych zębów z wykorzystaniem mostu metalowo-porcelanowego, osadzonego na zębach 13, 12 oraz 22.
U pacjentki użytkującej nieestetyczną koronę na zębie 21 oraz protezę ruchomą uzupełniającą brakujące zęby 11, 12,
14, 15 oraz 24, wykonano most porcelanowo-metalowy, z wykorzystaniem wkładu koronowo-korzeniowego metalowego
obecnego pod nieestetyczna, zbyt dużą koroną.
Pacjentka zgłosiła się do gabinetu z powodu starcia zębów górnych i dolnych oraz braku zębów 15, 36, 37, 45, 46. W związku ze znacznym
zniszczeniem koron wielu zębów, konieczne było ich leczenie endodontyczne, nadbudowa wkładami metalowymi (zęby boczne) oraz wkładami z
włókien szklanych (zęby przednie). Korzeń zęba 12 usunięto. Na zdjęciach widoczne przygotowane do preparacji zęby górne, odtworzone za
pomocą wkładów z włókien szklanych oraz oszlifowane zęby dolne, a także uzębienie pacjentki po osadzeniu koron i mostów porcelanowo-
metalowych.
A co w przypadku utraty dużej ilości zębów? Osobom takim proponujemy protezy ruchome czyli takie które pacjent możne wyjąć z jamy ustnej. W tym przypadku istnieje również kilka możliwych rozwiązań. Protezy szkieletowe mają konstrukcję metalowo-akrylową lub acetalowo-akrylową. Ich zaletą jest to, że opierają się na pozostałych zębach pacjenta. Oznacza to że w czasie jedzenia, siły żucia przenoszone są przez zęby na kość. Jest to bardziej fizjologiczne rozwiązanie, gdyż naturalnie żujemy zębami. Protezy te mają specjalne klamry, które utrzymują je w stałej, stabilnej pozycji. Jednocześnie klamry te, opasając ząb, są widoczne na powierzchni zewnętrznej zębów w szerokim uśmiechu. Aby wyeliminować ten problem, zamiast widocznych klamer można zastosować tzw. umocowania precyzyjne, do których nalezą zasuwy, zatrzaski i korony teleskopowe. Te elementy pozwalają uzyskać doskonały efekt estetyczny, ale wymagają pokrycia zębów filarowych koronami. Alternatywą jest wykonanie protezy acetalowej. Proteza ta należy do tzw protez elastycznych. Jej klamry są białe, co sprawia że są znacznie mniej widoczne. Nie zawsze jednak można zastosować takie rozwiązania. W sytuacji braku filarów w odpowiedniej ilości i jakości oraz gdy pacjent utracił wszystkie zęby, wykonujemy protezy akrylowe osiadające. Ten rodzaj uzupełnień jest najprostszym i najtańszym z możliwych. Po pewnym czasie adaptacji może być z powodzeniem stosowany u wielu pacjentów. Jeżeli jednak to tylko możliwe, powinno się unikać stosowania uzupełnień ruchomych. Głownie ze względu na postępujący zanik kości wyrostka zębodołowego, który rozpoczyna się w momencie utraty zęba, a potem potęgowany jest przez ucisk protezy ruchomej. Aby kość pozostała w dobrej kondycji, wymaga ciągłych bodźców przenoszonych na nią przez zęby, mosty (mocowane na stałe, a oparte na pozostałych istniejących zębach filarowych) lub korony i mosty oparte na implantach. Jest to istotne, gdyż postępujący po utracie zębów zanik kości, prowadzić może z czasem do zmiany rysów twarzy.
U pacjentki wykonano protezę szkieletową bezklamrową osadzoną na precyzyjnych elementach retencyjnych (w tym
przypadku na zasuwach). Do wykonania takiej pracy protetycznej konieczne jest zespolenie koronami protetycznymi
przynajmniej dwóch zębów filarowych po każdej stronie.
Pacjent bezzębny, proteza akrylowa całkowita.
Proteza metalowo-akrylowa
Proteza acetalowo-akrylowa
