Jedną z najbardziej fizjologicznych rekonstrukcji utraconego zęba jest zastąpienie go implantem zębowym. Implant to, upraszczając, tytanowa śruba wprowadzona do kości wyrostka zębodołowego w miejsce po usuniętym zębie. Na niej montuje się koronę protetyczną. Niewątpliwą zaletą tego rodzaju rekonstrukcji jest pozostawienie nienaruszonych zębów sąsiadujących z luką, które w przypadku wykonania mostu musiałyby zostać oszlifowane. Drugą niezaprzeczalną zaletą implantów jest zahamowanie zaniku kości, który rozpoczyna się w momencie utraty zęba i potęgowany jest przez uzupełnienia protetyczne ruchome (protezy). Innymi słowy, implanty przenoszą siły żucia bezpośrednio na kość, a zatem naśladują naturalne warunki panujące w jamie ustnej. Postępowanie w implantacji jest zazwyczaj dwuetapowe. W pierwszym etapie, gdy miejsce po usuniętym zębie zagoi się, co trwa około 3 miesięcy, lekarz tworzy dla implantu łoże w kości i wprowadza wszczep (implant). Zabieg kończy się zaszyciem dziąsła. Przez okres 3-4 miesięcy implant zespala się z kością. Kolejnym etapem jest operacyjne odsłonięcie wszczepu. W trakcie tego krótkiego zabiegu na implant zakłada się śrubę gojącą na okres około 3 tygodni. Dzięki niej następuje wymodelowanie dziąsła wokół wszczepu. Po tym czasie wykonuje się koronę protetyczną.
Jakie są przeciwwskazania do implantacji?
Głównym ograniczeniem jest brak wystarczającej ilości kości lub zła jakość kości w miejscu po utraconym zębie. Wówczas konieczne jest wykonanie dodatkowych zabiegów, pozwalających na uzyskanie wystarczającej wysokości i szerokości wyrostka zębodołowego, tak aby stworzyć miejsce dla implantu. Innymi przeciwwskazaniami są zła higiena jamy ustnej i palenie tytoniu, co utrudnia a czasem uniemożliwia prawidłowe gojenie.
Jakie są ograniczenia wiekowe przy implantacji?
Właściwie nie istnieje górna granica wieku. Ograniczeniem jest natomiast młody wiek pacjenta poniżej 18-19 roku życia, ponieważ wzrost kości szczęk może być jeszcze niezakończony. Implanty mogą pomóc poprawić natomiast jakość życia osobom użytkującym protezy całkowite, zwłaszcza dolne. Już dzięki zastosowaniu dwóch implantów znacznie poprawia się stabilizacja protezy całkowitej dolnej.
Pacjent użytkujący protezy całkowite górną i dolną. Zdjęcia wykonano przed i po zabiegu wszczepienia dwóch implantów
w żuchwie, celem poprawy stabilizacji protezy dolnej
W wyniku urazu pacjent stracił zęby 21 i 22. Zdjęcia przedstawiają implanty zębowe wszczepione w miejsca po utraconych zębach. Od lewej: implanty ze śrubami modelujacymi dziąsło, wymodelowane dziąslo wokół wszczepów, korony protetyczne zacementowane na implantach oraz oszlifowanych zębach 12 i 11.